سلام:
مشكل ما اونجاست كه توكل و توسل رو يكي كرديم و ياد اون ها رو كنار دردها و مشكلاتمان رديف كرديم . هنوز وقتي مي پرسند حديث ثقلين: نمي دونيم وقتي مي گند قرآن، تعداد دورهاي قرآنيمون رو نشون ميديم ... ما چيزي از توحيد نمي دونيم ميگيم توكل به خدا ولي منتظر يا صبر به حكمت خدا نمي مونيم و حتي نقش الگو پذيري از ائمه رو در اين حرف كه آنها با مردم عادي فرق مي كنند پنهان ميكنيم . اي كاش تمام درد ما فقط بوسيدن درهاي حرمها به نشانه ي ارادت بود و يا خواندن قرآن با صوت خوش ....
اصلا ما ، درد دين داريم؟
اين پست عالي بود . ممنونم
