پیامبر صل الله علیه وآله فرمود :

اى مردم، من در میان شما چیزى گذاشتم که اگر تمسّک به آن جوئید هرگز گمراه نخواهید شد: قرآن و عترت من که خاندان نبوّت هستند

قرآن، این هدیه عظیم الهی، این کتاب سراسر معارف و حکمت الهی، این کتاب انسان ساز رو اگر با دقت و فکر و با توجه به معانی و مفاهیم بخونیم واقعاً چشممون باز میشه و هرچه بیشتر آگاهی ما نسبت به خالق و مخلوق بیشتر میشه، اخلاق و رفتار و افکار و کردارمون اصلاح میشه و کلی مزایای دیگه

و ائمه هدی، این معلمان الهی، این انسان های بزرگوار و برگزیده الهی، این سرچشمه های حکمت رو اگر ازشون پیروی کنیم، ما رو به همون جایی میبرن که خودشون رسیدن.

حالا ما با توجه به این حدیث شریف میآییم و سوره های قرآن رو با صدای خوش میخونیم تا ثواب ببریم و میریم در ورودی حرم امام ها در و پنجره رو میبوسیم و کلی کار ناشایست دیگه انجام میدیم و فکر میکنیم داریم به این حدیث عمل میکنیم.

آنکس که نداند و نداند که نداند
در جهل مرکب ابدالدهر بماند

اللهم صل علی محمد و آل محمد و اهدنی لما اختلف فیه من الحق بإذنک إنک تهدی من تشاء إلى صراط مستقی

اصولاً آدم ها برای ارزش گذاری چیزها معیارهایی دارن
پول،علم،قدرت، شهرت، زیبایی و چیزهای دیگه
اکثر این موارد هم به خودی خود خوب هستند، منتهی همه یک نقطه ضعف مشترک دارن و اون هم عمر محدود اونهاست
پول : تا دم مرگ با آدمه
علم دنیوی : تا دم مرگ با آدمه و اونور دیگه به کار نمیاد
قدرت هم که مطمئناً تا دم مرگه که با آدمه
شهرت و زیبائی و همه و همه همینطور هستند.
حالا من اگه بیام اینها رو معیار خودم قرار بدم هرچند برای اهداف کوتاه مدت خوبه ولی برای بلند مدت (تا ابد) کارایی نداره
حالا اینجا با یک مقدار شناخت پیدا کردن به حق تعالی و خالص کردن نیت، آدم با یک تیر هزاران نشان میزنه
اون که تمام صفات زیبا رو داره و مرگ در ذات او راهی نداره، پس من میام ملاکم رو اون قرار میدم
پول در میارم، برای این در میارم که بتونم به زندگی آبرومندانه داشته باشم و خرج خانواده (در آیینده) رو بدم و به دیگران کمک کنم و هزار یک خوبی دیگه که همش مورد تائید و گاهاً تاکید حق تعالی ست،
کسب علم میکنم تا با این وسیله برای خودم و سایرین مفید باشم و این هم مورد تائید و تاکید اوست
قدرت هم که به عقیده من اگر قرار باشه از راه سالم بدست بیاد، تنها و تنها به عنایت خود اونه و اگر برای خودش مصرف بشه عالیه
شهرت هم باز اگر قرار باشه باشه، از راه خیر اگر باشه باز جاودانه میمونه
زیبائی هم همینطور، من تمام زیبایی هایی که من رو به یاد او میندازن رو دوست دارم و سعی میکنم زیبا باشم تا یکی به نفع تیم او بشه.
و در آخر همسر و فرزند و دوست و همکار و همسایه و از اینجور موارد، همه رو ترجیح میدم از اون دسته ای باشن که بخاطر "برگزیدن تاج بندگی او" باهاشون باشم، تا ابدی بشن.
خیلی ها هدفشون از کسب و کار و تحصیل و اینها مواردیه که من نوشتم، ولی نکته ظریفش اینجاست که من باید سعی کنم بخاطر این کار کنم که کار کردن موجب خوشنودی او میشه، هرچند تمام مزایای کار کردن رو دارم، ولی تنها تغییر نیت اون هم با شناخت و با خلوص نیت موجب میشه خوشی آدم ابدی بشه و دارایی های مادی و معنوی آدم تا ابد باهاش بمونه، حالا یا به همون صورت اول یا بصورت های دیگه.

خوبه، نه ؟!

بعضی وقت ها که از شمال میدون تجریش رد میشم یک سلام همینجوری به جناب صالح ابن موسی میکنم
ولی خیلی وقت ها که از سمت جنوب میدون رد میشم، تا میام سلام الکی کنم، دلم نمیاد و میرم یا از تو حیاط یا از تو صحن زیارت نامه میخونم
اون زیارت اهل توحید (السلام علی اهل لا اله الا الله من اهل لا اله اله الا الله) رو هم خیلی دوست دارم و همیشه خدا رو شک میکنم که این زیارت رو دوست دارم و میخونم
امروز دم غروبی تو راه بودم، یه نیم ساعت بعد از اذان رسیدم تجریش، خسته بودم،گفتم برم یه نماز بخونم و برم خونه
بعد گفتم بگذار تو حیاط یه تجدید وضویی کنم
بعد با خودم گفتم تا اینجا اومدی، برو یک تجدید وضوی اساسی کن
خسته بودم و رفتم تو کوچه و تجدید وضوکردم و آمدم بالا
حال خوبی پیدا کرده بودم، نماز خوبی هم خوندم
اول میخواستم فقط یک نماز بخونم، آخه معمولاً وقتی لپتاپم باهامه حین نماز گاهی حواسم بهش میافته و ترجیح میدم در این مواقع یک نماز بخونم و نماز دوم رو در جای امن بخونم. فکر کن وسط نماز به این فکر میکنی که یک آدم بی حواس پاش رو میگذاره وسط ال سی دی و ... بجای ال سی دی نمازت داغون میشه !
خلاصه که اصلا نگران لپتاپ نبودم و مقداری قرآن خوندم، آیات عبادالرحمن آمد، با یک آیه سجده دار
عاشق آیات سجده دار هستم. همچنین آیات عبادالرحمن (آیات آخر سوره فرقان)
خلاصه شب خوبی بود
نماز عشاء رو هم با خیال راحت و حال خوش خوندم و در آخر هم زیارت نامه رو خونم و یک چند دقیقه ای تو اون فضای آرام (البته تا قبل از اینکه یکی داد بزنه بر گل خسار محمد صلوات) حرم نشسم و آخر سرهم با دیدن قبر شهدای گمنم باز کلی کیف کردم،
نظرمن اینه که شهدای گمنام خیلی خوش بحالشونه، خیلی خوبه آدم بی نام و نشان بشه بعد اسم الهی بهش دن، مثلا بگن شهید خدا. خوبه، نه ؟!
خلاصه شب خوبی بود، یک ریسکی هم کردم و یک ساندویچ فلافل خورم، فعلاً که زنده ام.

همون بهتر که 6 روز هفته مثل تراکتور مشغول باشم و وقت نکنم فکر کنم !
چون روزهای تعطیل از فرط بیکاری و بی حالی و بی انگیزگی، حال و دلم گرفتس.
محصل که بودم عاشق وزهای تعطیل بودم، حالا برعکس شده.
آو ! چند روزه یک تار موی سفید در بین موهام پیدا شده، مثل اینکه دارم پیر میشم.
گفتم مو یاد عمو افتادم :)) پریروز ها میگفت : کله کله یوزارسیفه، ولی بدن نه ! :))
-----------------------------------------------

هم از خلوت بودن وبلاگم خوشحالم، هم ناراحت
خوشحال بخاطر اینکه آدمی نیستم که الکی برم تو وبلاگ ها تعریف و تمجید کنم تا اونها هم بیان اینجا و الکی تعریف و تمجید کنن. خوشحالم بخاطر اینکه اگر 3-4 تا دوست وبلاگی دارم، براشون ارزش قائل هستم و بیشتر اوقات که به وبلاگم سر میزنن و یا به وبلاگشون سر میزنم خوشحال میشم.
و ناراحتم از اینکه چرا بیشتر از این دوست خوب گیرم نیآمده، یعنی نیستا ! دقیقا مثل طلا، خیلی سخت پیدا میشه. وبلاگ های بی محتوی تا دلت بخواد زیاد، ولی وبلاگ درست و درمون کم !

---------------------------------------------

قبلاً متن های وبلاگم جنس دیگه ای داشت، ولی فعلا که وبلاگ من هم بی شباهت به وبلاگ های بی محتوی نیست، شاید این متن های بی محتوی و دور شدن از اون موضوعات با ارزش گذشته ناشی از همین مشغله ای باشه که واسه خودم درست کردم. بهرحال امیدوارم به زودی بجای پاک کردن صورت مساله مشکلم با مشغله زیاد، مشکل حل بشه و اونقدر وقت آزاد داشته باشم که راجع به دقدقه های اصلیم فکر کنم و تحقیق کنم و بگم و بشنوم و بنویسم.

چیست دنیا این همه نقش و نگار ؟
مست آنیم، میکنیم از حق فرار ؟