دیشب سری به وبلاگ های قدیمیم زدیم
اولین وبلاگم رو فکر کنم اواسط سال 80 شروع کرده بودم، اسمش رو روم نمیشه بگم، از نوشته هاش هم چیزی روم نمیشه بگم فقط محض اطلاع قسمت لینک های دوستان رو مینویسم کیف کنید :
دارالمجانین
زیرشلواری
سه کله پوک (وبلاگ مشترک من و 2 نفر دیگه)
گلابی
ابوالقاسم خبیث
آبجوش
شُتُر مَست
لیموترش
چرندیات
.... ...
شوریده
کیسه فریزر
آشوب ذهن
بعد از این یه وبلاگ دیگه زدم، از مهر 82 تا اسفند 83
طنز مینوشتم اونجا، الآن که باز مطالب رو میخوندم بعضی از مطالبش واقعاً خنده دار بوده، عجب مغز منحرفی داشتما ..
فقط چرت و پرت نوشته بودم تا اسفند 83
اینها نوشته های آیان 83 هست :
مژده مژده به همه کوچولوها و بزرگترهایی که قبلا کوچولو بودن
حاچ - زنبور عسل بالاخره مادرشو پیدا کرد
اونم توی اورکات !
--------------------------
خیلی بده آدم ناقص الخلقه باشه
هیشکی منو دوست نداره
هیشکی منو نمیخواد
هیشکی منو قبول نمیکنه
همه تا منو میبینن میگن اه اه اه این چیه دیگه ! این بدرد نمیخوره ...
حداقل یکی بیاد منو ببره بانک عوضم کنه !
خاطرات یک اسکناس بی گوشه, نوشته پنجاه تومنی پاره, برنده 25 تومن جایزه نقدی از چندمین جشنواره کتابططططط
----------------------
و این ها نوشته های دی ماه 83 :
خیلی دلم میخواست مطلب بنویسم
اما نمیدونم چی بنویسم
میخوام یه مطلب سرکاری بنویسم
اما نه? میخوام یه مطلب مهم بنویسم...
آره باید از این به بعد مطلب های مهم بنویسم ...
بهمن 83 :
چی فکر میکردم و چی شد
چی فکر میکنم و چی خواهد شد
خدایا? تازه فهمیدم که چقدر فکرم محدوده ...
ای خدای حکیم? به حکمتت یغیین دارم. پس توکل میکنم به تو که عالمی و قادری و بخشنده و مهربانی
اسفند 83 :
دیشب رفتیم نظام آباد خونه پدری سید
حلیم داشت ما هم رفتیم کمکش
تا صبح هی هم زدیم و هی صلولت فرستادیم
صبح که شد قبل از اینکه در دیگ رو بردارن هم یک سری دعا خوندیم
در دیگ رو که برداشتیم یه دایره به شکل الله روی حلیم افتاده بود که یه دست هم وسطش بود.
------------------------
همیشه عاشق این بودم که حقیقت محض رو بدونم
تو هر موردی
متاسفانه اینقدر دروغ شنیدم که دیگه یادم رفت حقیقت چیه و یادم رفت برم دنبال حقیقت.
تا اینکه حقیقت اومد سراغم.
حقیقتی که منو ارضا میکنه
حقیقتی که هم منطقم تائیدش میکنه هم دلم.
و اون حقیقتی نیست جز عظمت و حکمت و مهربانی و بخشندگی و توانایی خدا. حقیقتی نیست جز باور ? عالم بجای یک عالم.
فکر میکنم بهترین نعمتی که خدا به یه بندش میده همین حس
اطمینان به خودش باشه. هرچند میدونم علم من اینقدر کمه که ممکنه خدا
چیزهایی برای بنده هاش داشته باشه که حتی به ذهن کسی هم نرسه. اما فعلا
این برای من خفن ترین چیزیه که خدا بهم عطا کرده.
دیگه الان وقتی میخوام یک کاری رو بکنم و قبلش میگم «خدایا
بامید تو» مطمئنم که اون کار بنفعم انجام میشه. حتی اگه با بدترین وضعیت
شکست بخورم بازهم مطمئن هستم که صلاح تو این بوده و این موضوع بارها و
بارها به من ثابت شده.
همیشه به حکمت خدا یقیین داشتم. همیشه ! حتی تا همین چند ماه
پیش که از امام ها گرفته تا قرآن رو انکار میکردم و حالا اینقدر برام
شیرینه توکل بخدا که حد نداره.
قبلا اگه یک همچین متنی میخوندم حتما پیش خودم میخندیدم و
میگفتم این بابا تو دنیا دستش به جایی نمیرسه بیخیالش شده شاید جای دیگه
دستش بجایی برسه.
ولی برای اطلاع تویی که این متن رو میخونیی بگم که تغریبا
مشکل خاصی تو زندگیم ندارم. با اراده و منظقی هم که دارم میتونم هرکار که
اراده کنم رو انجام بدم. اما نه !دیگه میدونم که با فکر و اراده قوی نمیشه
موفق شد. بلکه از این ?تا مهمتر توکله.
خدایا توکل میکنم به خودت که هیچ برنامه نویسی و برنامه ریزی
رو مثل تو ندیدم و بخشش و محبت هیچ بشری رو باندازه بخشش و محبت تو حس
نکردم.
------------------------
لا اله الا الله
محمدا رسول الله
علی ولی الله
این سری که باز رفتیم حلیم پختیم وقتی در دیگ رو باز کردیم اینارو نوشته بود رو حلیم !
----------------------
هیچ وقت یه آرزوی درست و حسابی نداشتم
خیلی با خودم فکر کرده بودم که چه آرزوی مهمی میتونم داشته باشم. اما همیشه به هرچی فکر میکردم چیز باحالی از آب در نمیومد.
نهایت چیزی که به فکرم میرسید پول و خونه و ماشین و امکانات
و زن و بچه و زندگی واینا بود. نهایت پولم که باشه میشی بیل گیتس. اما که
چی ؟!؟
آرزوهای قشنگی داشتم و دارم. اما هیچکدوم بهم نمیچسبید. دنبال یه چیزی میگشتم که آخرش باشه.
خدارو شکر میکنم که الان ? تا آرزو دارم که برای این ?تا حاضرم جونم رو هم بدم.
اولیش اینه که از یارهای آقا امام زمان بشم.
دومیش اینه که صحنه های آشورا رو ببینم.
مونا خانم خوش بحالت که آشورا رو دیدی ...
وای که چقدر حق و حقیقت لذت بخشه.
------------------
چهارشنبه میریم مشهد.
آی چه حالی میده !
با این سجاد تا خود مشهد میخندیم
-----------------
آی چه حالی داد مشهد.
همین تابستون بود بابام میخواست با ماشین جدیدش ببره مارو
مشهد. ما مسخرش میکردیم که بابا مشهد هم جاست ؟! اگه میری شمال باهات
میایم.
خدارو شکر که خودش راه رو نشونمون داد.
شب ساعت ?- ?.? میرفتم تو حرم تا نماز صبح نماز میخوندم و
ذکر یمگفتم و دعا میخوندم. صبح که از حرم میومدم بیرون انگار مرد سال فیفا
انتخاب شدم 
وای که چه انرژی داشت.
فقط بدیش این بود که آرامش امامزاده صالح رو نداشت. اونم فکر میکنم بخاطر شلوغ بودن بیش از حد بود.
وای که چه انرژی یی بود !! بازم میخوام 
***************************
بعد از این هم یکی دو تا وبلاگ داشتم، حیف که پیداشون نکردم
خیلی جالب بود، کاملاً واضحه که یک تغییر 180 درجه ای داشتم، جالبه ! جالب !
یکی از استفاده های وبلاگ همینه که آدم تو بلند مدت میتونه تغییرات روحی خودش رو ببینه.
خدا بانی های تمام تکنولوژی های مربوطه رو جزای خیر عطا کنه. آمین
