از یکی پرسیدم وقتی ما میگیم "یا علی" قصدمون اینه که از حضرت علی کمک بگیریم، درسته ؟ گفت اره درسته

پرسیدم چه دلیلی داریم برای اینکار ؟ گفت خوب این یک مساله اعتقادیه

پرسیدم اعتقاد یعنی چی ؟ یعنی هرچیزی که دوست داریم رو باب کنیم، بدون دلیل و استدلال بعد بگیم "این اعتقاد ماست"، اینجوری فکر نمیکنی خیلی انحرافات و بدعت ها در دین بوجود میاد ؟

پرسیدم بنظر تو این شرک نیست ؟ گفت نه واسه چی شرک باشه ؟

گفتم بخاطر اینکه مثلا وقتی تو موقع بلند کردن وزنه سنگین میگی "یا علی" یعنی از حضرت علی کمک خواستی، حالا وقتی میگی یا علی، اول از همه باید حضرت علی رو قادر به شنیدن صدات بدونی بعد از اون حضرت رو قادر به اجابت و قادر به کمک کردن به خودت بدونی. اول از همه برام دلیل بیار بگو طبق این دلیل قرانی حضرات معصومین صدامون رو میشنون بعد دلیل بیار که میتونن خواسته های مارو اجابت کنن تا قانع بشم. نتونست جوابی بهم بده و گذاشت و رفت.

در این زمانه استفاده از کلمه "اعتقاد" سرپوش خوبی شده برای خیلی از اشتباهات، مطمئنا اون گاو پرستی که قدرت پرواز کردن داره هم "اعتقاداتی داره" ولی این اعتقادات کجا و اعتقاداتی که حضرت رسول آورده و بعد از اون ائمه علیهم السلام این عقاید رو تعلیم دادن کجا. بنده اگر قرار بود معیار اعتقاداتم این مسائل باشه، دیوید کاپرفیلد رو میپرستیدم، یعنی از دیوید کاپرفیلد مدد میگرفتم، آخه خیلی کارش درسته (معاذالله) ندیدین چطور از دیوار چین رد میشه ؟ ندیدین چطور پرواز میکنه ؟. نه مثل دیوانه هایی که "به درخت دخیل میبندن" تا حاجت بگیرن.

اینکه میگم شیعه ها قرآن رو ول کردن، چسبیدن به اجساد معصومین

و سنی ها چسبیدن به قرآن و پشت کردن به معصومین واسه همینه

شیعه ها که هیچ، اوضاعشون معلومه (منظورم عامه مردم شیه هست)  و سنی ها هم نمیدونم چرا، ولی اینهمه فضیلت و علم و حکمت و حسن و خیر جانشینان حضرت رسول رو نادیده میگیرن، شاید هم عقاید شرک الود برخی از مردم ما رو میبینن و فکر میکنن واقعا شیعه یعنی این.

میدونم اینجور مطالب باب میل خیلی از شماها نیست، برای بنده توحید و تفکر توحیدی مهمترین مساله هست. شرمنده ام اگر مهمترین مساله زندگیم چیز دیگه ای بود (مثلا جمع آوری عکس بازیگراها و یا جمع آوری عکس های خنده دار) مطمئنا وبلاگم بازدید کننده های "راضی تری" داشت،