آنجا که نه جان رسید و نه تن آنجا

                                        نه مرد رسد هرگز و نه زن آنجا

گر هر دو جهان زیر و زبر گردانم

                                      تا تو نرسانی نرسم من آنجا

خیلی از خدا دور شدم.

تقصیر خودمه...

نمیدونم والا، شرایط بد بود، بد آوردم، محیط خرابه و چیزای دیگه اما یه اشتباه اساسی کردم که نمیدونم چیه

حالا هم چاره ای نیست جز صبر کردن و حسرت خوردن.

نمیدونم چرا اصلا راه توبه باز نمیشه. یه توبه اساسی !!

سعی میکنم تا ماه رمضان سعیم رو بکنم ببینیم تو این ماه های برکت فرجی میشه یا نه ؟

وای چه صفایی داشت اون روزا، افسار نفس بدست سرشار از شور و حال ...

2رکعت نماز میخوندم تمام غم هام یادم میرفت.

حالا تا میام 2 رکعت نماز بخونم تمام غم هام یادم میاد ! نمیدونم بخندم یا گریه کنم به این حال !!

تجربه کردن رو دوست دارم

کلا نظرم راجع به تجربه اینه : تجربه از گرون ترین چیزهاست (رضا ره)

منتهی وقتی این عبارت از دعای کمیل رو تجربه کنی مثل من بدبخت میشی ...

الهی و مولای، اجریت علی حکماً اتبعت فیه هوی نفسی و لم احترس فیه من تزیین عدوی، فغرنی بما اهوی و اسعده علی ذالک القضاء، فتجاوزت بما جری علی من ذالک بعض حدودک و خالفت بعض اوامرک

دست ها زنجیر و پاهایم به گل

شوق پروازی دگر دارم به دل

الهی، فلک الحمد علی جمیع ذالک.

تجربه کسب شده : حتی برای رضای خدا هم نباید گناه کرد، این از شیطنت های شیطانه !

هیچ وقت وبلاگ نویس نشدم.

آدمی نیستم که براحتی بزارم کسی ازم خبردار بشه.

شاید بخاطر این باشه که به کمتر کسی اعتماد دارم. البته اعتماد در حدی که اطلاعات شخصیم رو بهش بگم و گرنه تو زندگی و کار راحت بهمه اعتماد میکنم.

ولی خوب سعی میکنم بنویسم.